Κωνσταντίνα Κούνεβα και η ανάγκη της κοινωνικής συνοχής

Μόλις κατάφερα και είδα το ντοκιμαντέρ του Σ. Θεοδωράκη γύρω από την δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Και ομολογώ πως δυσκολεύομαι να αποτυπώσω με λόγια το πώς με έκανε να αισθανθώ ο λόγος και η σκέψη αυτής της γυναίκας. Δεν προσπαθώ να φαντασιώσω ήρωες. Ήρωες όμορφους να τους παρατηρείς αλλά απόμακρους να τους μιμηθείς και να τους ακολουθήσεις. Έβλεπα και άκουγα μια γυναίκα μπροστά μου, που όπως το έθεσε και ένας από τους γιατρούς της, είναι ίσως από τους δυνατότερους ανθρώπους που έχω παρακολουθήσει. Και αυτό που με εντυπωσίαζε όσο παρακολουθούσα τον λόγο της ήταν το γεγονός ότι είχε απόλυτη πίστη και διαύγεια των ιδεών που μετέφερε. Όταν την άκουσα να αναφέρει ότι η δράστης που αποπειράθηκε να την δολοφονήσει μάλλον υποφέρει χειρότερα από αυτή, δεν είδα μια προσπάθεια απόκρυψης του τι πραγματικά ένιωθε, ώστε να προβάλει μια μεγαλοπρέπεια που περιμέναμε να δούμε από μία ηρωίδα. Είδα την πραγματική της αντίληψη για τους ανθρώπους και την ζωή. Και πολλές φορές η άποψη της ήταν τόσο μεστά σοφή που με τρόμαζε το γεγονός ότι άνθρωποι σαν την Κωνσταντίνα, όχι μόνο δεν αναγνωρίζεται η αξία συνεισφοράς  τους στην κοινωνία, αλλά θεωρούνται και εύκολα αναλώσιμοι όταν ταράζουν τα λιμνάζοντα υγρά.

Ομολογώ πως ήταν δύσκολο να μην σκέφτομαι τις βουδιστικές αρχές περί επιθυμίας και πλάνης και να ακούω την Κωνσταντίνα να λέει πως δεν της αρέσει το τσιφτετέλι γιατί υποβιβάζει την γυναίκα απλά σε μια επιθυμία και πως η επιθυμία σου θολώνει την ουσία της ζωής. Και θα διαφωνήσω με το άρθρο της κ. Βαγιάνη που παραθέτω παρακάτω, ότι οι απόψεις της είναι ακραίες. Έχει τεράστια διαφορά το να έχεις ακραίες απόψεις με το να έχεις απόλυτα κρυσταλλωμένες και σαφείς απόψεις. Όταν παρομοιάζει τις θρησκείες με παρακαταθήκες σοφίας και ότι το βασικό στην ζωή είναι οι προσωπική σοφία που αποκομίζει κανείς, δεν μπορώ παρά να σωπάσω. Όταν αναφέρει ότι μια καλή συνήθεια μπορεί να πάρει ολόκληρη ζωή να αποκτήσεις, αλλά μια κακή παίρνει μόνο μια στιγμή, απορώ χωρίς υπερβολή πως είναι δυνατό να χωρά τόση σοφία σε τόσο λίγο χρόνο, σε ένα μέσο προβολής που είχα χάσει κάθε ελπίδα να μεταδίδει γνώση και σοφία.